De conclusies van een nieuwe systematische review door Azad et al.[1], dat laagcalorische zoetstoffen mogelijk kunnen worden gekoppeld aan het risico op gewichtstoename en hartziekten, op basis van bevindingen van observatie cohortstudies, worden niet ondersteund door recente uitgebreide onderzoeken.
Een reactie op Azad et al. studie
Recente gerandomiseerde onderzoeken met controlegroep (RCT) en meta-analyses[2][3], twee zeer betrouwbare onderzoeksmethoden in de voedingswetenschap, bevestigen niet de beweringen van Azad et al.
Geen enkel gepubliceerd gerandomiseerd onderzoek met controlegroep (RCT) heeft aangetoond dat de consumptie van laagcalorische zoetstoffen leiden tot gewichtstoename of een ander negatief gezondheidseffect. De resultaten van deze onderzoeken laten zien dat laagcalorische zoetstoffen nuttig kunnen zijn bij gewichtsbeheersing, wanneer deze zoetstoffen in plaats van suiker worden geconsumeerd en wanneer het onderdeel is van een gezond dieet en een gezonde levensstijl.
In de studie van Azad et al. is gebruik gemaakt van een observatiestudie. Een observatiestudie laat de samenhang zien tussen A en B. Dat er een samenhang is, betekent echter niet dat er ook een causal verband is, waarbij oorzaak A leidt tot gevolg B. Er kan in dergelijke onderzoek dus per definitie niet geconcludeerd worden dat de consumptie van laagcalorische zoetstoffen leiden tot een gewichtstoename of hartziekten[4].
Om de bevindingen van Azad et al. in perspectief te plaatsen, kan worden gesteld dat in sommige observatiestudies mensen met overgewicht of obesitas (of aanverwante gezondheidsklachten) vaker producten met laagcalorische zoetstoffen consumeren. Dat deze groep vaker producten met laagcalorische zoetstoffen consumeert, komt meestal voort vanuit gezondheidsvoorschriften/ dieetaanbevelingen om hun calorie- en suikerinname te verminderen. Er is hier dus sprake van een samenhang, maar er kan geen causal verband tussen de twee variabelen worden gelegd.
Om goed de causaliteit van verschillende variabelen aan te kunnen tonen, rekening houdend met het frequentere gebruik van laagcalorsiche zoetstoffen onder mensen met overgewicht, moet er gebuik worden gemaakt van gerandomiseerd onderzoek met een controlegroep (RCT). En conclusies van RCT onderzoek over laagcalorische zoetstoffen zeggen consistent dat er een voordeel is van het gebruik van laagcalorische zoetstoffen in plaats van suiker. Dit leidt tot een verminderde calorie-inname en een bescheiden effect op gewichtsafname en gewichtsbeheersing[5][6].
In een tijd dat obesitas en aanverwante gezondheids issues toenemen, kunnen laagcalorische zoetstoffen dus een nuttig voedingsmiddel zijn als onderdeel van een evenwichtig dieet en gezonde levensstijl.
Bronvermelding:
[1] Azad M., Abou-Setta AM., Chauhan BF., et al. Nonnutritive sweeteners and cardiometabolic health: a systematic review and meta-analysis of randomised controlled trials and prospective cohort studies. Canadian Medical Association Journal, July 2017; 189: E929-39
[2]Miller PE, Perez V. Low-calorie sweeteners and body weight and composition: a meta-analysis of randomized controlled trials and prospective cohort studies. Am J Clin Nutr 2014; 100: 765-77.
[3] Rogers PJ, Hogenkamp PS, de Graaf C, et al. Does low-energy sweetener consumption affect energy intake and body weight? A systematic review, including meta-analyses, of the evidence from human and animal studies. Int J Obes (Lond) 2016; 40: 381-94.
[4] Romo-Romo A., Aguilar-Salinas CA, Gomez-Diaz RA., et al. Non-nutritive sweeteners: Evidence on their association with metabolic diseases and potential effects on glucose metabolism and appetite. Rev Invest Clin. 2017 May-Jun; 69(3): 129-138
[5] Blackburn GL, Kanders BS, Lavin PT, et al. The effect of aspartame as part of a multidisciplinary weight-control program on short- and long-term control of body weight. Am J Clin Nutr 1997; 65: 409-18
[6] Peters JC, Beck J, Cardel M, et al. The effects of water and non-nutritive sweetened beverages on weight loss and weight maintenance: a randomized clinical trial. Obesity (Silver Spring) 2016; 24: 297-304